Ο Χρήστος Θωμόπουλος, ο διάδοχος του ιδρυτή της «Ποτοποιίας Θωμόπουλου» η οποία από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα δημιούργησε το διαχρονικό, περίφημο Ούζο «Sans Rival», αποτελεί ένα ζωντανό μύθο της σύγχρονης ιστορίας της Ελληνικής Ποτοποιίας.
Σήμερα αναδημοσιεύουμε το απολαυστικό άρθρο του με τίτλο «Ευτράπελα και διασκεδαστικά από την Ελληνική Ποτοποιία» που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του έντυπου, επαγγελματικού περιοδικού restaurant.com.gr (μέσα στο πολυσέλιδο «Αφιέρωμα στα Οινοπνευματώδη») :
Όταν ο εκλεκτός φίλος και ένθερμος πατριώτης Λεωνίδας Κουμάκης μου έκανε την τιμή να μου ζητήσει να γράψω ένα άρθρο για το «Αφιέρωμα στα αλκοολούχα» του περιοδικού restaurant.com.gr σκέφτηκα ότι έχω κατά καιρούς γράψει πάρα πολλά καταπολεμώντας την αφόρητη Ελληνική Γραφειοκρατία και τα λοιπά «χαρίσματα» του Ελληνικού Κράτους. Γι’ αυτό και τούτη την φορά αποφάσισα να γράψω κάτι πιο ευχάριστο και συνάμα –ελπίζω- διασκεδαστικό, ανασύροντας μερικές μνήμες από την πολυετή ενασχόλησή μου με την Ελληνική ποτοποιία και τα κοινά.
Ο μακαρίτης Αλέκος Μεταξάς, άνδρας καλός κ’ αγαθός, συγγενής της γνωστής οικογένειας και φίρμας, είχε ένα μικρό κατάστημα στο οποίο είχε τοποθετήσει μια τεράστια επιγραφή «ΠΟΤΟΠΟΙΪΑ ΜΕΤΑΞΑ», στην περιοχή του λιμένα Πειραιώς και συγκεκριμένα απέναντι από την γνωστή Τρούμπα. Συγχρόνως ο συμπαθέστατος και καλοκάγαθος κυρ Αλέκος, πολύ περισσότερο διέπρεπε σε ένα άλλο κλάδο ανθρώπινης δραστηριότητος, εκείνη της πάλης, και ειδικότερα στην κατηγορία βαρέων βαρών. Από την εξαιρετικά πετυχημένη καριέρα του στο άθλημα αυτό, ο κυρ Αλέκος είχε τιμηθεί με πολλά και σπουδαία παράσημα και με δικαιολογημένη υπερηφάνεια κοσμούσε με αυτά το αγέρωχο στήθος του. Και έως εδώ τα πράγματα ήσαν ευχάριστα και ομαλά. Το διασκεδαστικό της υπόθεσης άρχισε όταν ο κυρ Αλέκος είχε την έμπνευση να φωτογραφηθεί με όλα τα παράσημα, την δε φωτογραφία αυτή, να την χρησιμοποιήσει για την εκτύπωση ετικετών τις οποίες επικολλούσε στις φιάλες των προϊόντων του ώστε να παρέχεται η εντύπωση στους πελάτες και στους καταναλωτές ότι τα παράσημα του είχαν απονεμηθεί για την ανώτερη ποιότητα των προϊόντων του!
Αν και έχουν έκτοτε περάσει αρκετές δεκαετίες, διατηρώ ακόμη ζωηρή την ανάμνηση της επισκέψεως του κ. Αλέκου ο οποίος με θριαμβευτικό ύφος και χτυπώντας με «χαϊδευτικά» στην πλάτη (ευτυχώς χωρίς να μου προξενήσει τραύματα εκ της θωπείας του) μου ανήγγειλε περιχαρής: Αγαπητέ μου Χριστάκη εσύ που είσαι υιός του πολύ αγαπημένου και εκλεκτού μου φίλου Πέτρου Θωμόπουλου, ζητάω την βοήθειά σου γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα μου την αρνηθείς: Προχθές έδεσαν ένα καράβι ιδιοκτησίας τους στην Τρούμπα κάποιοι πολύ πλούσιοι Έλληνες εξ Αιγύπτου. Είδαν την επιγραφή ΚΟΝΙΑΚ ΜΕΤΑΞΑ, με επισκέφτηκαν, δοκίμασαν το προϊόν, τους άρεσε πάρα πολύ και μου παρήγγειλαν 500 κιβώτια, μου κατέβαλαν δε και ολόκληρη την αξία τους τοις μετρητοίς. Τώρα από εσένα, που είσαι ο μόνος που μπορώ να στηριχθώ και που είναι γνωστό το ενδιαφέρον σου και η δράσις σου για την ανάπτυξη των Ελληνικών Εξαγωγών, ζητάω να με βοηθήσεις να κάνω τις διατυπώσεις εξαγωγής (που τότε ήταν πράγματι απαράδεκτα πολύπλοκες και κοπιώδεις όπως αξίζει σε ένα οργανωμένο και προοδευτικό Κράτος!).
Αφού τον διαβεβαίωσα ότι ευχαρίστως θα έθετα τις γνώσεις μου εις την διάθεσή του, δεν δίστασα να του επισημάνω συγχρόνως ότι οι ετικέτες του έφεραν την ένδειξη BRANDY ενώ το περιεχόμενο δεν είχε καμιά συγγένεια έστω και... εξ αγχιστείας με το φημισμένο οινοπνευματώδες ποτό και ως εκ τούτου στην Αίγυπτο το προϊόν θα χαρακτηριζόταν σαν ΤΑΦΙΑ, οπότε θα ήταν εντελώς αδύνατο να εισαχθεί στην πολύ πλούσια τότε χώρα των Φαραώ!!
Απτόητος όμως ο κυρ Αλέκος μου επαναλάμβανε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό ότι «αφού το δοκίμασαν και τους άρεσε και εγώ τα λεφτά τα πήρα, τι με νοιάζει τι θα κάνουν αυτοί από εκεί και πέρα»!
Επακολούθησε μια σειρά από αστεία περιστατικά κατά την σύνταξη των εξαγωγικών εγγράφων, δεν ξεχνώ δε πως όταν τον ρώτησα πόσους οινοπνευματικούς βαθμούς είχε το προϊόν προκειμένου να συμπληρώσω την σχετική δήλωση προς το Γενικό Χημείο του Κράτους, μου απάντησε με αφοπλιστική αφέλεια: Α! εμένα για βαθμούς μη με ρωτάς, εγώ το δοκιμάζω και εάν μου φανεί αδύνατο του βάζω και άλλο οινόπνευμα!
Στην παρατήρησή μου ότι παρόμοιες δηλώσεις δεν γίνονται δεκτές από τις Δημόσιες Αρχές, μου υπέδειξε να γράψω του βαθμούς που έκανα το δικό μου κονιάκ, δηλαδή 40. Πως να μη διασκεδάσω όταν κατά την εξέταση των δειγμάτων από το Χημείο οι βαθμοί βρέθηκαν … 48!
Και το αποτέλεσμα της τερπνής αυτής ιστορίας ήταν φυσικά το αναμενόμενο, δηλαδή το εμπόρευμα δεν εισήχθη στην Αίγυπτο, οι αγοραστές διαμαρτυρόμενοι ζήτησαν τα χρήματά τους πίσω από τον κυρ Αλέκο, τελικά όμως προτίμησαν να τα χάσουν όλα παρά να θέσουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα από ένα πρωταθλητή της πάλης και μάλιστα βαρέων βαρών!!
Και επειδή ο λόγος περί του σήματος ΜΕΤΑΞΑ μου έρχεται ακόμη στη μνήμη η περιπέτεια του «ευφυέστατου» ποτοποιού Πειραιώς Κονταρίνη ο οποίος βρήκε ένα φοιτητή που είχε το επώνυμο Μεταξάς τον ...έχρησε συνεταίρο του και μετονόμασε την Ποτοποιία του σε «Ποτοποιία Μεταξά» προς δόξα του Ελληνικού δαιμόνιου!
Όσο για την μακραίωνα ιστορία της δικής μας ποτοποιίας, εκτός από τις δεκάδες απόπειρες απομιμήσεως και παραποιήσεως του σήματος SANS RIVAL, από τα πολλά αστεία περιστατικά που θυμάμαι θα αναφέρω, λόγω του περιορισμένου φιλόξενου χώρου του περιοδικού, μόνο τον εξ επαρχίας πελάτη που μας παρήγγειλε μερικά κιβώτια ΟΥΖΟ «ΦΕΣΤΙΒΑΛ» καθώς και φίλο του πατέρα μου ο οποίος περιχαρής τον σύστησε σε συγκέντρωση φίλων του ως εξής: «Από ‘δω ο κύριος Πέτρος Θωμόπουλος που παράγει τα γνωστό ΟΥΖΟ “SANTRAL”!»
Ελπίζοντας πως στις δύσκολες και αγωνιώδεις περιόδους που ζούμε κατάφερα ίσως να ευθυμήσω λίγο τους εκλεκτούς αναγνώστες του restaurant.com.gr, στους οποίους εύχομαι ολόψυχα υγεία και …. καλό κουράγιο!
Χρήστος Θωμόπουλος
Αθήνα, Ιανουάριος 2009
info@sansrival.gr , kb@kbanalysis.com