Τέλος, η Αχαϊα Clauss φαίνεται ότι αναδιανέμει τις διάφορες δραστηριότητές της - τα οικονομικά μεγέθη των τριών τελευταίων ετών δεν είναι συγκρίσιμα. 2 ισολογισμοί αφορούν την ««Αχαϊα Clauss Ποιοτική Οινοποίηση ΑΕ» και ό ένας την «Αχαϊα Clauss Estate ΑΕ» που δημιουργήθηκε πέρσι (ΦΕΚ 8526/15.7.2009 ΑΕ&ΕΠΕ). Η «Αχαϊα Clauss Estate ΑΕ» δεν έχει μόνο νέο όνομα αλλά και νέους καταστατικούς σκοπούς.

Η εικόνα που παρουσιάζουν συνολικά οι Top-10 εταιρίες του κλάδου αντικατοπτρίζει την γενική κατάσταση της Ελληνικής Οινοποιίας: Κανόνας είναι η μείωση των πωλήσεων και εξαίρεση, η αύξηση. Κοινή παράμετρος, η ελαφρά βελτίωση της ζήτησης ελληνικών κρασιών από τις αγορές του εξωτερικού αλλά και η σημαντική αύξηση των πιστωτικών κινδύνων στην εσωτερική αγορά που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την απαραίτητη οικονομική αντοχή της Οινοβιομηχανίας.  

Η εικόνα συμπληρώνεται από την ραγδαία αύξηση των αποθεμάτων κρασιού που μειώνει τις ανάγκες νέων αγορών και απαξιώνει τις τιμές της πρώτης ύλης – σταφύλι σε επίπεδα που ήδη υπολείπονται ακόμα και του στοιχειώδους κόστους παραγωγής. 

Διανύουμε λοιπόν μια ακόμα δύσκολη χρονιά για τους χιλιάδες αμπελουργούς και τις εκατοντάδες Οινοποιίες της χώρας μας. Μια χρονιά που θα ταλαιπωρήσει πολύ τόσο τους ανά την Ελλάδα αμπελώνες του Διόνυσου όσο και εκείνους που ασχολούνται με την συγκομιδή, την οινοποίηση και την εμπορία των δώρων του.

Εμείς σαν καταναλωτές έχουμε υποχρέωση να αγοράζουμε με επιμονή κρασιά που παράγονται στην χώρα μας, να αξιολογούμε προσεκτικά την σχέση ποιότητα / τιμή κάθε φιάλης ελληνικού κρασιού, να ενημερωνόμαστε και να εκτιμούμε τον κόπο, την ποιότητα και το κόστος που έχει μια «ακριβή» φιάλη.

Αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο για να μην καταλήξουμε κάποτε (όπως έχει ήδη συμβεί με χιλιάδες άλλα προϊόντα) να αγοράζουμε υποχρεωτικά εισαγόμενα κρασιά που θα καταλάβουν το σύνολο των ραφιών των αλυσίδων λιανικής, αφού το ελληνικό κρασί θα έχει μετατραπεί με δική μας ευθύνη σε ένα ακόμα είδος εν ανεπαρκεία.

Οι επαγγελματίες της μαζικής εστίασης έχουν, κατά την γνώμη μας, την υποχρέωση να μην επιβαρύνουν υπερβολικά την τιμή πώλησης μιας φιάλης ελληνικού κρασιού για να ενθαρρύνουν όχι μόνο την κατανάλωση σε μεγαλύτερες ποσότητες αλλά και για να ευνοήσουν την δική τους τσέπη (το κέρδος είναι στην κατανάλωση)- δεν ωφελεί η πώληση μιας φιάλης κρασιού με 30 ή 40 Ευρώ όταν μπορούν να πουληθούν 4 ή 5 φιάλες του ίδιου κρασιού προς 16 ή 18 Ευρώ!  

Ας αγκαλιάσουμε λοιπόν με πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον το ελληνικό κρασί - ένα προϊόν που πολλοί υποστηρίζουν πως γεννήθηκε στον τόπο μας:  

Ο Εκαταίος ο Μηλήσιος (549 – 476 π.Χ) ο πρώτος –πριν από τον Ηρόδοτο- ιστοριογράφος, θεωρεί πως το πρώτο αμπέλι φυτεύτηκε από τον Ορεσθέα στην Αιτωλία, ενώ ο Θεόπομπος ο Χίος (378 – 323 π.Χ.) αναφέρει πως το πρώτο αμπέλι βλάστησε στην Ολυμπία.  Όποια όμως και αν είναι η αλήθεια, ένα πράγμα παραμένει γεγονός αναμφισβήτητο:  

Κύλικας του Εξηκία, 540 π.Χ., ο Διόνυσος σε πλοίο.

Η παράδοση της Ελλάδος στο κρασί είναι τόσο παλιά ώστε οι ρίζες της χάνονται βαθειά μέσα στον χρόνο. Οι αποδείξεις της μεγάλης αυτής κληρονομιάς βρίσκονται σήμερα ζωντανές στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου είτε σαν έργα γλυπτικής τέχνης, είτε σαν εικονογραφήσεις σε αμφορείς και αγγεία είτε στα ποικιλόμορφα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, είτε ακόμα μέσα στα διάφορα ποιητικά, λογοτεχνικά και άλλα κείμενα που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας.

Ποιος αλήθεια φανταζόταν πως από τον τέταρτο αιώνα π.Χ. οι Έλληνες έβαζαν επάνω στους αμφορείς του κρασιού ειδικές σφραγίδες που εγγυόταν την προέλευση του;

 Ζευγάρι από παραλληλόγραμμες σφραγίδες του Ρόδιου κεραμίστα Αγοράναξ

Σήμερα σώζονται στο μουσείο της Θάσου τέτοιες μικρές σφραγίδες που εγγυόταν την καταγωγή του οίνου της Θάσου, μαζί με μια σειρά νόμων για το κρασί, χαραγμένων σε μάρμαρο από τον πέμπτο αιώνα π.Χ., σαν μια συγκλονιστική και αδιάψευστη μαρτυρία της απύθμενης Ελληνικής παράδοσης στον ευλογημένο καρπό του αμπελιού.

Μήπως όμως, το παλαιότερο πλήρες πατητήρι που σώζεται μέχρι σήμερα δεν βρίσκεται και αυτό στον Ελλαδικό χώρο; Πρόκειται φυσικά για τους ληνούς στο Άνω Ζάκρο και στο Βαθύπετρο της Κρήτης που ανάγονται στην Μινωική εποχή (2.600 π.Χ.).  

Μινωικό πατητήρι στο Βαθύπετρο Κρήτης

Η σημερινή λοιπόν Ελλάδα που διατηρεί ακόμα εκπληκτικό πλούτο ποικιλιών και διαφορετικών τύπων κρασιού (ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος, που έζησε μεταξύ του 70 και του 19 π.Χ. ανέφερε πως είναι ευκολότερο να μετρήσει κανείς τους κόκκους της άμμου παρά τις ποικιλίες σταφυλιού που φύτρωναν στην Ελλάδα) είναι κρίμα να θυσιάσει σε μια συγκυριακή δυσκολία, με υπαιτιότητα των σημερινών Ελλήνων,  ένα πολύτιμο αγαθό που της κληρονόμησαν οι πρόγονοί της: Το Ελληνικό κρασί!

Λεωνίδας Κουμάκης*

25 Αυγούστου 2010

kb@kbanalysis.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα:

Η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας!

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις 4 από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία» (1992, η τέταρτη έκδοση το 2008) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997).