To Τυροκομείο Αρβανίτη βρίσκεται εγκατεστημένο σε μια συνολική έκταση 20.000 τ.μ. - μόνο στο 10% της έκτασης λειτουργούν οι εγκαταστάσεις του τυροκομείου, πιστοποιημένου με ολοκληρωμένο σύστημα ποιότητος ISO 22000 και βιολογική διαχείρηση λυμάτων.

Στο πρόγραμμα των προϊόντων του Τυροκομείου Αρβανίτη υπάρχουν και «ξεχασμένες» παραδοσιακές γεύσεις της πατρίδας μας που επανακυκλοφόρησαν σε ιδιαίτερα ελκυστικές συσκευασίες - όλες διατίθενται είτε στα ράφια των αλυσίδων λιανικής, είτε σε επιλεγμένα σημεία της μαζικής εστίασης περιλαμβάνοντας προϊόντα ιδιαίτερης διατροφικής αξίας όπως Αγελαδινό Τυρί, Ανθότυρο, Ντόπιο Τυρί, Φέτα ΠΟΠ, τα Ποντιακά τυριά Γαής και Πλεξούδα, Κατσικίσιο Τυρί Χαλκιδικής, Κασέρι Π.Ο.Π., Κεφαλοτύρι Αγελαδινό ρόδα, Κεφαλοτύρι Πρόβειο, Μανούρι Π.Ο.Π., Μυζήθρα, Ορεινό Ημίσκληρο, Σαγανάκι, Καπνιστό Τυρί Θεσσαλονίκης, Σουλουγούνι, Φρέσκο Τυρί Τσαντίλας και Κατσικίσιο Τυρί Τσαντίλας Παραδοσιακό.

Τα προϊόντα του Τυροκομείου Αρβανίτη εξάγονται σε ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ξένων χωρών μεταξύ των οποίων Ιταλία, Πολωνία, Σουηδία, Βέλγιο, Καναδάς, Ιαπωνία, Κύπρος, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μάλτα, Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ελβετία και καλύπτουν το 25% περίπου της συνολικής παραγωγής – το πρώτο πεντάμηνο του 2012 παρουσιάζουν αύξηση της τάξεως του 20% χάρις στις συνεχείς επενδύσεις στην γραμμή παραγωγής ελληνικής φέτας!

Δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο που τα διάφορα προϊόντα του Τυροκομείου Αρβανίτη τα οποία αποτελούν αυθεντικές «δημιουργίες» με ευαισθησία, μεράκι και υψηλή ποιότητα, συγκεντρώνουν συνεχώς πλήθος βραβείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό – μόνο το τελευταίο δωδεκάμηνο:

·         Η ομάδα του ΒΗΜΑgourmet επέλεξε για το 2011 το «Φρέσκο τυρί Τσαντίλας Αρβανίτη» ανάμεσα στα 100 καλύτερα ελληνικά προϊόντα

·         Στο 3^ο  Φεστιβάλ Ελληνικού Γάλακτος & Τυριού (Οκτώβριος 2011) το Τυροκομείο Αρβανίτη απέσπασε 8 διακρίσεις – περισσότερες από οποιοδήποτε τυροκομείο της χώρας μας.

·         Στον φετινό Παγκόσμιο Διαγωνισμού Τυριού που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια στο Wisconsin των Ηνωμένων Πολιτειών (Μάρτιος 2012) το Τυροκομείο Αρβανίτη απέσπασε ένα χρυσό (Φέτα Αρβανίτη) και ένα αργυρό μετάλλιο (Ντόπιο τυρί Νοεοχωρούδας) ανάμεσα σε 2.502 συμμετοχές από 24 χώρες του κόσμου! 

Ειδικά για τον διαγωνισμό World Championship Cheese Contest που αφορά την παγκόσμια γαλακτοβιομηχανία, αξίζει να σημειωθεί ότι οι συμμετοχές διαχωρίζονται σε 82 συνολικά κατηγορίες μεταξύ των οποίων υπήρχαν και δύο που αφορούσαν αποκλειστικά την FETA (FETA και FETA Flavored)!

Στον παγκόσμιο διαγωνισμό η (κατά τα άλλα ελληνικότατη) Φέτα στην κατηγορία FETA συγκέντρωσε συμμετοχές από.... πλήθος χωρών που «παράγουν» κάλπικη «Φέτα». Και όχι μόνο αυτό: Κάλπικες «φέτες» βραβεύτηκαν από Δανία, Νότια Αφρική, Καναδά, Αυστρία, Ρουμανία και ... Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!

Στην δεύτερη κατηγορία του διαγωνισμού που αφορούσε την «αρωματισμένη» Φέτα στην οποία δεν υπήρξε καμιά ελληνική συμμετοχή (FETA Flavored, δηλαδή φέτα που «αρωματίζεται» με πιπέρι, βασιλικό, σκόρδο, ντομάτα και ότι άλλο τραβάει η ψυχή του «παραγωγού») οι Ηνωμένες Πολιτείες (που ούτως ή άλλως κυριάρχησαν στον Παγκόσμιο διαγωνισμό αποσπώντας 55 από τα 82 χρυσά βραβεία) «απέσπασαν» 13 βραβεία και η Δανία 3. Αν λοιπόν κρίνουμε από τις συμμετοχές και τις βραβεύσεις, η «αυθεντική» ελληνική φέτα παράγεται πλέον ελεύθερα σε ολόκληρο τον κόσμο παρά την «προστασία» της από την Κοινοτική Νομοθεσία!

Η περιπέτεια της ελληνικής φέτας μπήκε σε κρίσιμη φάση όταν «κατωχυρώθηκε» σαν ένα προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης που παράγεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα με Κοινοτικό Κανονισμό του 1996. Η λυσσαλέα αντίδραση Δανών, Γερμανών και Γάλλων οι οποίοι, αφού πρώτα δημιούργησαν μια απομίμηση της ελληνικής φέτας και έκλεψαν την επιτυχία της στις αγορές του κόσμου χρησιμοποιώντας το όνομα της για «δικά τους» κάλπικα προϊόντα, βάλτηκαν να ακυρώσουν τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996, κάτι που πέτυχαν τρία χρόνια αργότερα (1999) όταν το Δικαστήριο Ευρωπαικών Κοινοτήτων, κάτω από την τεράστια οικονομική πίεση των κολοσσών της Ευρωπαικής Γαλακτοβιομηχανίας, ακύρωσε τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996.

Η δικαιολογημένη ελληνική αντίδραση απέναντι σε τερατώδη οικονομικά συμφέροντα, είχε πενιχρά «όπλα»: Το δίκαιο και την αλήθεια που παραδόξως αποδείχτηκαν αποτελεσματικά, αφού το αίτημα για την κατοχύρωση της ελληνικής φέτας έγινε εκ νέου δεκτό και το 2002 αναγνωρίστηκε και πάλι στην Φέτα Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης με αποκλειστική χώρα παραγωγής την Ελλάδα (Απόφαση 314/14.6.2002 Συμβουλίου Επιτρόπων Ευρωπαικών Κοινοτήτων). Η νέα, κοινή προσφυγή Δανίας και Γερμανίας απορρίφτηκε το 2005 με την απόφαση Νο 92 του Ευρωπαικού Δικαστηρίου.

Τι και αν έχασαν την νομική μάχη οι κολοσσοί των παγκόσμιων γαλακτοβιομηχανιών; Η κάλπικη «φέτα» τους συνεχίζει να παράγεται ανενόχλητη και να «απλώνεται» σε ολόκληρο τον κόσμο. Τι κι΄αν η Κοινοτική Νομοθεσία καθίσταται υποχρεωτική και στις τρίτες χώρες με τις οποίες η ΕΕ υπογράφει εμπορικές συμφωνίες; Η κάλπικη «φέτα» συνεχίζει να παράγεται χωρίς κανένα εμπόδιο σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, Νότια Αφρική κ.ο.κ.ε!

Η ιστορία της ελληνικής φέτας θυμίζει την ρήση «τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου»: Οι πανίσχυρες ευρωπαικές και παγκόσμιες γαλακτοβιομηχανίες πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων την «προστασία» της ελληνικής φέτας από την Κοινοτική νομοθεσία αλλά αν κανείς τολμήσει να «θίξει» κάποια από τις κατωχυρωμένες «ονομασίες» τους – ούτε ψύλλος στον κόρφου του!

Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε σιωπηλοί το γεγονός της «βράβευσης» (και μάλιστα σε παγκόσμιο διαγωνισμό) πλήθους κάλπικων προϊόντων που γράφουν την ένδειξη FETA και παράγονται σε .....ολόκληρο τον κόσμο! Τέτοια γελοιποίηση του Κοινοτικού Δικαίου από τους «ισχυρούς», τέτοια περιφρόνηση στα νόμιμα και πλήρως κατωχυρωμένα δικαιώματα της ελληνικής τυροκομίας δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε και οι πλέον απαισιόδοξοι από αυτούς που επί δύο περίπου δεκαετίες έδωσαν νικηφόρες «μάχες» μέσα στην Ευρωπαική αρένα, χάνοντας όμως στην πράξη τον «πόλεμο της φέτας» που κέρδισαν πανηγυρικά στα χαρτιά με Ευρωπαική βούλα και υπογραφή!

 «Φέτα Μύκονος» από το ..... Μπουένος Άιρες!

Και μια απορία: Δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αυτό, με τις κατάλληλες ενέργειες, είτε οι κατά τόπους ελληνικές εμπορικές αντιπροσωπείες ή πρεσβείες, είτε οι ιδιωτικοί και συνεταιριστικοί φορείς των ελληνικών γαλακτοβιομηχανιών, είτε ακόμα και οι μεγαλύτερες ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες που έχουν άριστη εξαγωγική οργάνωση, είτε, τέλος, όλοι μαζί;

Δεν είναι κρίμα, ενα ελληνικό όνομα-χρυσάφι (Φέτα – Feta) που καθιερώσαμε με κόπους πολλών δεκαετιών στις διεθνείς αγορές και κατοχυρώσαμε νομικά στο (θεωρητικά) ανώτατο επίπεδο που υπάρχει σήμερα, να λεηλατείται με το «έτσι θέλω» από τους μεγαλοκαρχαρίες της παγκόσμιας γαλακτοβιομηχανίας;

Λεωνίδας Κουμάκης*

5 Ιουνίου 2012

   lk@kbanalysis.com

ΑΡΘΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

 

(Κάντε κλικ επάνω στο όνομα)

 

Βαρβαγιάννη (Ούζο) ,  Βεργίνα (Μπύρα) , Βίκος (Νερά) ,

Δωδώνη (Γαλακτοκομικά) , EBZ (Ζάχαρη) , ΕΟΣ Σάμου (Κρασί)

Ήλιος (Μπαχαρικά) , ΙΝΟ (Κρασί) , ΙΟΝ (Σοκολάτα) ,

Καλαμπόκης (Σητειακός Μύλος) , Κτήμα Σκούρα , Κτήμα Παπαγιαννάκου ,

Λουξ (Αναψυκτικά) ,   Μ Ε Τ Α Χ Α ,   Μινέρβα (Ελαιουργική) ,

 Μπουτάρη (κρασί) , Παπαδημητρίου (Βαλσαμικό) ,

Παπαδοπούλου (Μπισκότα) , Σποράδες (Σαπούνι) , Τσιλιλή (Αποστάγματα) 

Dimstel (Στρώματα), Terra Creta (Ελαιόλαδο), Fix Hellas (Μπύρα)

 

 

ΑΡΘΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ

 

Ελλάδα ώρα μηδέν:

Η μεγάλη κρίση θα γίνει άραγε και η μεγάλη ευκαιρία για μια νέα πορεία;

30 Μαίου 2012

 

 Λαθρομετανάστευση:

Προβλήματα καθημερινότητας και πιθανές λύσεις με την …. κοινή λογική!

4 Ιουλίου 2011

 

Coca Cola & Pepsi:

Σκληρός ανταγωνισμός αλλά και σοβαρά προβλήματα

στην μητρική τους αγορά – η περίπτωση διχλωροφαινόλης

σε προϊόντα της Coca-Cola Τρία Έψιλον

17 Απριλίου 2012  

 

Αθηναϊκή Ζυθοποιία:

Τα οικονομικά αποτελέσματα του 2011,

η ανακοίνωση των 3 Σωματείων Εργαζομένων της επιχείρησης,

η συνεχής αναβάθμηση του σήματος της μύρας «Άλφα»

και οι αλλαγές στην διοίκηση της εταιρίας

 24 Απριλίου 2012

 

 

   

 

Επισκεφθείτε το e-shop της ιστοσελίδας μας με επιλεγμένα βιβλία

 

 

 

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις 4 από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία» (1992, η τέταρτη έκδοση το 2008) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997).