Η «Δωδώνη» εφαρμόζει το σύστημα ελέγχου διαδικασιών HACCP και είναι πιστοποιημένη για όλα τα στάδια της παραγωγικής της διαδικασίας σύμφωνα με το πρότυπο διασφάλισης ποιότητας ISO 9001/2000 και τα συστήματα υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων BRC και IFS. Το 2009 επεκτάθηκε και στον κλάδο των ζωοτροφών ιδρύοντας την θυγατρική «Ζωοτροφές ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε.» (διακριτικός τίτλος ΖΩ.ΔΩ), αλλά φέτος έχει ήδη κινήσει τις διαδικασίες εξεύρεσης επενδυτή ο οποίος θα αναλάβει τη διοίκησή της.
Η «Δωδώνη», με κύκλο εργασιών 102, 4 εκ. Ευρώ το 2009 (κέρδη προ φόρων 1,9 εκ Ευρώ), με εξαγωγές σε 30 χώρες του κόσμου που ανέρχονται στο 20% της παραγωγής της, θεωρείται από τις μεγαλύτερες Ελληνικές γαλακτοκομικές μονάδες (σίγουρα η μεγαλύτερη εξαγωγική τυροκομικών) με μια εξαιρετική εικόνα (image) σε επίπεδο καταναλωτή από την συνεπή, σταθερή και αδιάκοπη προσήλωση της στην υψηλή ποιότητα των προϊόντων της.
Είναι σίγουρα αξιοσημείωτο ότι η «Δωδώνη» είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια συνεχώς, διατηρώντας στο ακέραιο το κοινωνικό της πρόσωπο και στηρίζοντας, μέσα στα πλαίσια της αγοράς, με καλές τιμές το εισόδημα των κτηνοτρόφων ολόκληρης της Ηπείρου, χωρίς «επιχορηγήσεις» και χωρίς καμιά απολύτως «βοήθεια» που βγαίνει τελικά από την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου.
Αυτό ακριβώς το πολύτιμο κόσμημα της Ηπείρου βρίσκεται σε διαδικασία εκποίησης με πολλούς (όπως είναι φυσικό) ενδιαφερόμενους μνηστήρες – Έλληνες και ξένους!
Μέχρι σήμερα, στην «διαχείριση» της εταιρίας η διείσδυση του κομματικού κράτους, των πελατειακών σχέσεων και των παρεμβάσεων των πολιτικών πρέπει να θεωρείται περιορισμένη, αφού αυτό «κρίνεται εκ του αποτελέσματος».
Τώρα όμως παρουσιάζεται μια «αιτία» που βάζει επιτακτικά το θέμα εκποίησης της εταιρίας: Ο μεγαλύτερος μέτοχος της «Δωδώνη», η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ενταχθεί στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (χρηματοδοτείται με 10 δις ευρώ για την στήριξη των ελληνικών τραπεζών από το συνολικό «πακέτο» των 110 δις ευρώ της τρόικας, κάτι όμως που θα θέσει την ΑΤΕ υπό την ασφυκτική κηδεμονία του ΔΝΤ).
Η ένταξη αυτή, σύμφωνα με τις αρχές του ΔΝΤ, συνεπάγεται υποχρέωση της ΑΤΕ να απαλλαγεί από όλες τις εταιρίες του χαρτοφυλακίου της που δεν ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, είτε είναι ζημιογόνες, είτε είναι κερδοφόρες (ακόμα καλύτερα για τους «κυρίους» του ΔΝΤ). Σε μια τέτοια περίπτωση η «Δωδώνη» πρέπει να εκποιηθεί!
Φυσικά, υπάρχει πάντα η περίπτωση να εξαγοραστεί η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος από κάποιο άλλο τραπεζικό οργανισμό, χωρίς να προκύψει ανάγκη εκποίησης της «Δωδώνη». Αν όμως χρειαστεί να πωληθεί, πρέπει να εξεταστούν εναλλακτικές λύσεις, οι οποίες ισχύουν ακόμα και αν δεν πουληθεί τώρα η ΑΤΕ:
Μία από τις λύσεις θα ήταν να δημιουργηθεί μια Εταιρία Λαϊκής Βάσης η οποία θα εξαγοράσει το σύνολο των μετοχών της «Δωδώνη» που κατέχει σήμερα η ΑΤΕ.
Στην εταιρία αυτή πρέπει να δοθεί το δικαίωμα αγοράς μετοχών προνομιακά στις παρακάτω (κατά σειρά) κατηγορίες, μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό που απαιτείται για την εξαγορά του ποσοστού (67,7%) που κατέχει η ΑΤΕ:
(α) Στους 9.000 περίπου συνεργάτες της «Δωδώνη» (7.000 παραγωγούς - κτηνοτρόφους, 350 προμηθευτές, 1200 πελάτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, 150 μόνιμους εργαζομένους, 250 εποχιακούς και 130 παραλήπτες γάλακτος).
(β) Στις Ενώσεις – μετόχους της «Δωδώνη».
(γ) Σε φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης της Ηπείρου και τέλος
(δ) Σε ιδιώτες Ηπειρώτες
Σε μια τέτοια περίπτωση η Διοίκηση της «Δωδώνη» πρέπει (κατά την γνώμη μας) να παραμείνει, με εύλογη αμοιβή, ως έχει τουλάχιστον για μια διετία μετά την αγορά του ποσοστού της ΑΤΕ από την εταιρία λαϊκής βάσης, ώστε να μην διαταραχτεί η θαυμαστή της πορεία. Στο μέλλον, τις σχετικές αποφάσεις θα λαμβάνει η εταιρία λαϊκής βάσης με τους εκπροσώπους της που θα έχουν καταβάλλει χρήματα και θα έχουν αυξημένη ευαισθησία (και προσοχή) για τα διοικητικά και την οικονομική πορεία της «Δωδώνη».
Μια τέτοια λύση πρέπει να αποτελεί την λογική διέξοδο από το ενδεχόμενο «υποχρεωτικής» πώλησης της «Δωδώνη», μακριά από εύκολες (αριστερές) λύσεις «δωρεάν κοινωνικοποίησης», που θα παραδώσουν εκ του ασφαλούς το πολύτιμο κόσμημα της Ηπείρου μας στο αδιόρθωτο (τουλάχιστον μέχρι τώρα) πελατειακό κράτος, την κομματική εκμετάλλευση και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές ή τις επίσης εύκολες (φιλελεύθερες) λύσεις της εκποίησης σε Έλληνες ή ξένους επενδυτές, όπως διατάζουν οι «σύνδικοι των πιστωτών μας» δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Λεωνίδας Κουμάκης*
10 Σεπτεμβρίου 2010
kb@kbanalysis.com
Άλλο άρθρο
μας για ΔΩΔΩΝΗ 23 Νοεμβρίου 2012